РАБОТНА СРЕДБА ВО ТЕТОВО

По дваесет и четири години, повторно го почувствував здивот на Шара ... оној чист и студен здив, измиен од снеговите на нејзините врвови. И затоа се израдував кога ме информираа дека ќе треба да одам за Тетово на консултативна средба, за да конкретизираме некои  работи околу проектот за Меѓуетничка интеграција во образованието.
Уште на самиот влез во градот почувствував дека ќе видам едно ново Тетово, кое во изминатите 24 години се градело и растело во модерен, урбан центар и убаво место за живеење. Училиштето „Наим Фрашери“, со кое имаме воспоставено партнерска соработка, се наоѓа во близина на Шарената Џамија.

Само што стигнавме во училишниот двор, топло не пречека нашата домаќинка, или човекот за контакти- Сенија.

Во канцеларијата на директорот се задржавме кратко... Не информираат патем дека нивното училиште веројатно е најголемото во Македонија , според бројот на ученици, без подрачни училишта имаат 1600 ученика. За нас таа бројка е мислена именка. Откако каснавме во блискиот модерен млечен ресторан и испивме по едно кафе, направивме мала обиколка за да ги видиме двата универзитета, на кои со право нашите домаќини се горди.

Се враќаме назад, во канцеларијата на директорот, да го сработиме она за што сме дојдени, да се договориме како и што ќе работиме - јас со Миневер Бафтијари, колешката од „Наим Фрашери“, која предава Албански јазик,

 а колешката Снежана со Вјолца.

Кога заврши работниот дел од состанокот, нашите љубезни домаќини сакаа што повеќе да ни покажат од својот град, но времето беше кратко, па моравме да поминеме само со теќето и Шарената Џамија.

Многу работи останаа невидени, поради краткоста на времето, но ги оставивме за некоја друга средба, која не мора да биде работна... а дотогаш - довидување Тетово!