петак, 18. април 2014.

ПРОБИ ПО ПАТ НА ИНЕРНЕТ

Да се работи на заеднички проект, во кој треба изразно средство да е јазикот и тоа не својот, мајчиниот, туку јазикот на „другиот“, соработникот во заедничкиот проект, потребно е повеќе време. Откако на консултативната средба во Тетово, се договоривме околу текстот и ги поделивме улогите, требаше да се отпочне со пробите. За побрза и полесна комуникација меѓу учесниците во заедничкиот проект, формиравме група на Фејзбук, како социјална мрежа која масовно ја користат сите ученици, учесници во проектот.


























За почеток, пробите требаше да се одвиваат преку Skipe, во двојки и тоа надвор од времето за редовна настава, а со цел подобро запознавање на учесниците, нивно спријателување и взаемно почитување. Кога работите на заеднички проблем, кога сте дел од тимот, кога нештата не зависат исклучиво само од вас и вашите способности, своите навики и слободно време морате да ги прилагодите кон потребите на партнерот со кој моментално соработувате или на тимот. На почетокот се соочувавме со неуспешни договори за средби преку Skipe, со слаб интернет и лоши врски, со повредени суети поради одложена проба, но како времето одминуваше, растеше и одговорноста и стравот околу успешноста на проектот. Децата се повеќе сфаќаа дека еден на друг си се потребни, дека едни без други не можат кога е во прашање проект од таков вид.


























Последната проба се одвиваше речиси без наше менторство... јас и колешката Миневер Бафтијари, поради обврски кон редовната настава, ги оставивме децата самите да се менторираат: Лејла и Алиме на моите ученици им помагаа околу правилниот изговор на албански, а тие, моите ученици, им даваа „стручни совети“ за изговорот на македонски јазик.